به عقيده ناظران خارجي و عراقي در بغداد،[صدام] حسين 42 ساله مصمم است تا از قدرت روبه فزوني عراق در جهان عرب و نيز ثروت نفتي سازنده عراق براي تحكيم اردوگاه اعراب در برابر " طرفداران صلح با اسراييل" و نيز براي تثبيت بغداد - با توجه به نفوذي كه در سراسر خليج فارس و درميان كشورهاي غيرمتعهد دارد - به عنوان پايتخت منطقه‌اي اين اردوگاه استفاده كند.
در ماه‌هاي اخير،عراق در روابط خود با دوستان عرب و ديگر دول خارجي نوعي " ميانه روي" و " پراگماتيسم" نوين را به نمايش گذاشته است. اما تحليل‌گران مقيم بغداد مي‌گويند كه " جاه طلبي" صدام حسين در صورتي كه درك شود مي‌تواند به معني فشاري بيشتر براي افزايش قيمت‌هاي نفت و نيز ايجاد مشكلات اضافي بر سر راه پيش برد " پيمان صلح مصر و اسراييل" تا حد يك توافق همه جانبه در خاورميانه باشد.
در دنياي سري سياستمداران عراقي، درباره نيات واقعي[صدام] حسين و شوراي فرماندهي انقلاب‌اش مطالب اندكي به صورت آشكار ابراز مي‌گردد. اما ناظران خارجي و عراقي برخي نشانه‌ها را با عنوان " اشاراتي" درباره اين كه صدام چه در سر دارد و شانس‌ها و فرصت‌هاي وي چيست، تحليل مي‌كنند. برخي از اين نشانه‌ها " سمبوليك" اند، مثل حضور مرد كوتاه قدي با " موهاي لخت" در كنار صدام حسين به هنگام سخنراني در گاردن پارتي در هفدهم جولاي، كه شبيه معلمان بازنشسته مدارس است. او " ميشل عفلق" بنيانگذار سوري حزب سوسياليست بعث عرب، [حزبي] كه صدام را پرورش داده و از سال 1968 بر عراق حاكم است، مي‌باشد. اين امر حكايت از آن دارد كه صدام وارث بر حق تفكرات حزب بعث است.
روز قبل از آن، احمد حسن البكر 65 ساله پس از يازده سال عهده دار بودن رياست جمهوري و رياست شوراي فرماندهي بسيار قدرتمند انقلاب استعفا كرد.[صدام] حسين تاكنون به اين دليل كه حسن البكر از سلامت برخوردار نبود بيشتر وظايف او را بر عهده گرفته بود و همين دليل براي " پايين آوردن" وي [ حسن البكر] كفايت مي‌كرد.
برخي نشانه‌هاي ديگر در عراق صريح‌تر و واضح‌ترند. يكي از گوياترين نشانه‌ها، كه با خود پيام عدم تحمل هرگونه مخالفت توسط حسين در حاكميت جديدش را به همراه دارد در ماه اوت اتفاق افتاد - دستگيري بيش از 65 تن از مقامات رسمي و رهبران سياسي و اعدام 21 تن از آنها به اتهام " خيانت" بود. آنها متهم به دخالت در يك توطئه براي سرنگوني صدام با كمك سوريه بودند. گزارشها حاكي از آن است كه {صدام} حسين در اين اعدام‌ها به وسيله جوخه‌هاي آتش، كه از مقامات رسمي حزب بعث و سربازان و غيرنظاميان تشكيل گرديده‌اند، شخصا شركت داشته است. چندتن از اعدام شدگان از وزراي كابينه بودند.
بسياري از سياستمداران خارجي گمان دارند كه دستگيرشدگان به هيچ وجه در حال انجام " توطئه" با كمك يا بدون كمك سوريه نبوده‌اند. به نظر اين افراد، حسين متوجه شده بود كه در ميان طرفدارانش گروهي در حال شكل گيري هستند كه به محدود كردن " قدرت " تازه انباشته شده او در نقش رييس جمهور، رهبر شوراي حاكم، نخست وزير و فرماندهي كل نيروهاي مسلح، مي انديشند. . . يكي از اين سياستمداران مي‌گويد . . . " سپس او [ صدام] به اطراف خود نگاه كرد تا كسي را براي متهم كردن پيدا كند و بدين ترتيب بر روي سوري‌ها دست گذاشت."
براي كساني كه درباره [صدام] حسين مطالعه دارند، ترديدي نيست كه او قادر به ابراز چنين " قاطعيت‌هايي" براي نگه داشتن خود بر سر قدرت خواهد بود.[ در سال 1959 ، در پي يك تلاش نافرجام براي " ترور" عبدالكريم قاسم رييس جمهوري وقت عراق، صدام حسين يك گلوله را با استفاده از چاقو از پاي خودش درآورد و ترجيح داد كه به دكتر مراجعه نكند و خود را در معرض خطر زنداني شدن قرار ندهد.]
گروه " حقوق بشر" مستقر در لندن به نام " عفو بين‌الملل" برآورد مي‌كند كه عراق ظرف پنج سال گذشته، هر سال 100 زنداني سياسي را اعدام كرده است. يك ديپلمات اروپايي مي‌گويد:" كساني كه بر عراق حكومت مي‌كنند يا بايستي بر قدرت
باقي بمانند و يا با مرگ روبه‌رو شوند. آنها مي‌دانند كه در صورت سقوط راهي براي فرار و يا تبعيد وجود ندارد."
به نظر مي‌رسد نواحي كردنشين شمال عراق، برخلاف مناطق كردنشين ايران، به دليل سركوب بي‌رحمانه دولت مركزي و در عين حال كمك‌هاي اقتصادي سخاوتمندانه، از يك آرامش نسبي برخوردار است. در تاييد اين مطلب، صدام به كردهاي ساكن جنوب عراق اجازه داده تا پس از سال‌ها به سرزمين مادري خود به كوهستان‌هاي شمالي بازگردند.
به گفته ديپلمات اروپايي، تهديد واقعي براي حكومت، كردهاي شيعيان نيستند و اگر خطري باشد از درون شوراي فرماندهي انقلاب و يا نيروهاي مسلح خواهد بود.
گفته مي‌شود كه صدام حسين، به ويژه مشتاق بر عهده داشتن نقش رهبري قدرتمندي در جنبش غيرمتعهد هاست و به علاوه برگزاري اجلاس سال آينده اوپك را در بغداد خواستار شده است. او ماه گذشته پيشنهاد عمان در زمينه توافقات امنيتي در خليج فارس را به دليل پيروي كردن از طرح‌هاي آمريكا، بريتانيا و آلمان غربي رد كرد.
روشن است كه عراق تحت رهبري صدام حسين برنامه‌هاي خاص خود را در مورد امنيت خليج فارس در سر دارد، البته بدون خواستار بودن نقشي براي آمريكا و يا شوروي.
در عين حال، عراق در استفاده از ثروت نوين نفتي خود [ 14 ميليارد دلار در امسال] براي كسب اعتبار بيشتر در جهان عرب و سراسر جهان شتاب دارد.
منبع:
1. سرويس فرهنگ و حماسه خبرگزاري ايسنا
2. باغ موزه انقلاب اسلامی ودفاع مقدس
- هیچ نظری یافت نشد
ارسال نظر به عنوان مهمان