يكي از سوالاتي كه بارها درمحافل سياسي مطرح شده و تكرار آن به يكي از مشغوليت هاي ذهني جوانان تبديل شده، چرايي عدم قبول پيشنهادهاي آتش بس درخواستي صدام از سوي مسئولين وقت جمهوري اسلامي ايران است.
كساني كه با تاريخ جنگ تحميلي عراق عليه ايران آشنا هستند، مي دانند كه صدام بارها شخصا و توسط وزراي امورخارجه خود و حتي توسط هيئت هاي ميانجيگري درخواست «برقراري آتش بس» را نمود.
دلايل مختلفي براي رد درخواست حكومت بعث كه عصاره آن شخص صدام بود مطرح گرديده است، اما اين نوشته قصد دارد ازمنظر ديگري به رد «درخواست آتش بس» توسط جمهوري اسلامي ايران بپردازد.
- حضرت امام خميني (ره) بنيانگذار جمهوري اسلامي ايران و معماركبير انقلاب در يكي از سخنراني هاي خود، ضمن مخاطب قرار دادن سران كشور كويت، آينده اي را براي آنان پيش بيني مي نمايد. ايشان پيش بيني مي نمايد كه حمايت هاي دول منطقه و دول فرامنطقه اي از صدام، منجر به حمله صدام به خود آنان و افروختن شعله هاي آتش در خليج فارس مي شود.
ايشان فرمودند : از اين كار بپرهيزيد كه روزي آتش اين فتنه دامن خودتان را مي گيرد …… نه تنها صدام از خلق و خوي سبعيت و درندگي ذره اي عدول ننموده است كه متاسفانه با حمايت جهانخواران و با سكوت سازمان ها و مراكز بين المللي به گرگ زخم برداشته اي بدل شده است و مي رود تا شعله هاي آتش و جنگ را در كشورهاي منطقه و خصوصا خليج فارس برانگيزد .[1]
- مقام معظم رهبري حضرت آيت الله خامنه اي زماني كه عهده دار پست رياست جمهوري بودند دو مرتبه پيش بيني مشابه اي در خصوص حمله صدام به كويت را مطرح مي نمايند و به صراحت از وقوع چنين امري در آينده خبر مي دهند.
◦يك بار بعد از آزاد سازي خرمشهر در مصاحبه اي كه با واحد مركزي خبر داشتند فرمودند: اگر عراق در اين نبرد پيروز مي شد احتمال بروز درگيري هاي مرزي قديمي بين اين كشور با كويت و عربستان بود و شايد عراق سرزمين هاي آنان را به زور تصرف مي كرد . بدين صورت است كه خليج فارس بايد از پيروزي و تسلط عراق بترسد نه از پيروزي جمهوري اسلامي ايران زيرا ما همواره ثابت كرده ايم كه تمايل به گسترش اراضي خود نداريم ولي عراق با تجاوز به جمهوري اسلامي ايران ثابت كرد كه خواهان گسترش اراضي خود و تجاوز به كشورهاي همسايه است .[2]
مرتبه ديگر رهبر معظم انقلاب در بخشي ازسخناني كه به مناسبت ولادت امام حسن عسگري(ع) در صحن حرم حضرت معصومه(س ) در شهر قم و در سال 61 ايراد نمودند، خطاب به سران كشورهاي عربي منطقه چنين فرمودند : شما بدانيد كه رژيم كنوني عراق بد همسايه يي است. اين رژيم آسايش و آرامش را براي منطقه ي خليج فارس نمي پسندد.
امروز با ما، فردا با كويت، روز ديگر با عربستان و ديگر كشورها به زورگويي خواهد پرداخت. منطقي كه بر رژيم عراق حاكم است، منطق زورمداري است و ما زير زورگويي نمي رويم .[3]
فارغ از اهميت فوق العاده پيش بيني رهبران جمهوري اسلامي ايران در آن مقطع از حمله عراق به كويت در آينده، كه نياز به بررسي جداگانه دارد، نكته اي در اين پيش بيني ها وجود دارد كه كليد حل مساله چرايي عدم پذيرش درخواست آتش بس پيشنهادي عراق توسط مسئولان وقت ايران در آن مي باشد.
كلام رهبران جمهوري اسلامي ايران بيانگرعدم اطمينان به صدام مي باشد و اين بي اعتمادي يكي از دلايل عدم قبول درخواست آتش بس مي باشد. كلام آنان بيانگر اين نكته است كه ايران چگونه مي تواند به شخص و دولتي كه به خود اجازه مي دهد از آشفتگي وضع سياسي كشور همسايه سوء استفاده نمايد و آن را جولانگاه نيروهاي نظامي خويش نموده و مردمان بي گناه بسياري را به خاك و خون كشيده، اعتماد نمايد.
آيا مي توان به شخصي كه يك مرتبه تعهدات و توافقنامه في مابين دو كشور را زيرپا گذارده و حال در ضعف و شكست درخواست آتش بس دارد، اعتماد نمود؟ آيا امكان حمله مجدد آن در زمان تقويت نيروهاي نظامي نمي باشد؟
به كساني كه معتقد هستند جمهوري اسلامي ايران مي بايست بدون هرگونه تضمين بين المللي و تنبيه متجاوز، تن به آتش بس مي داد، حمله مجدد عراق به ايران بعد از قبول قطعنامه 598 توسط جمهوري اسلامي و پيشروي تا نزديكي هاي خرمشهر و تسليح و پشتيباني از منافقين در حمله به ايران بعد از قبول قطعنامه را بايد خاطرنشان كرد.
مثلي ايران مي گويد آزموده را آزمودن خطاست ، بر اين اساس رهبران و مسئولان وقت ايران كاملا حق داشتند كه نتوانند به صدام و حكومت عراق اطمينان نمايند، چرا كه قدرت طلبي و جاه طلبي صدام بود كه او را تشويق به حمله به كشور همسايه خود نمود و اين خوي و خصلت وي موجب غيرقابل اعتماد بودن وي شده بود. صدام در پايان جنگ كه خود را در اوج قدرت مي ديد، به دليل همين خوي و خصلت، به همسايه ديگر خود حمله نمود و كويت را اشغال نمود.
برپايه اين شناخت، رهبران جمهوري اسلامي ايران صدام را غيرقابل اعتماد مي دانسته اند و معتقد بودند، كسي كه يكبار مرتكب شرارت و جنگ افروزي شود، بايد انتظار تكرار عمل جنگ افروزي از سوي او را داشت. امري كه گذشت زمان آنرا ثابت نمود و تاريخ بر آن گواه مي باشد.
[1] صحيفه امام موسسه تنظيم و نشر آثار امام خميني جلد۲۰ ص ۳۲۸ و ۳۲۹
[2] روزنامه اطلاعات خرداد 1361، 30 رجب 1402، شماره 16729
[3] روزنامه كيهان 1361/11/4
منبع:
1. مركز اسناد و تحقيقات دفاع مقدس
2. پژوهشگاه علوم و معارف دفاع مقدس شهید حاج قاسم سلیمانی
- هیچ نظری یافت نشد
ارسال نظر به عنوان مهمان